In de inleiding van mijn nieuwe boek ‘De speler, de trainer en de bestuurder’ schreef ik nog dat ik niet van de diplomatie ben, niet van de nuance. Dat ik in de van mij bekende schud-ze wakker-stijl voetballers, trainers en bestuurders, aan wil zetten om kritisch naar hun eigen capaciteiten te kijken; hen zelf laten analyseren welke opdrachten in hun comfortzone liggen, het gebied waarin zij macht hebben over het resultaat, en welke opdrachten hun mogelijkheden te boven gaa
Carl Hoefkens
Ga ik zelf opzichtig in de fout.
Ken je Ernie Brandts nog, houdt ik mijn lezers voor, de voormalig PSV’er die in 2008 bij NAC ontslagen werd, ondanks een derde plaats in de eredivisie, een ongeëvenaard clubrecord? Gevraagd naar de rede lichtte destijds preses Van der Hoeven die verregaande maatregel als volgt toe. ‘Ons besluit gaat over de toekomst van NAC en niet over de prestaties die nu worden geleverd. Als je twijfels over de toekomst hebt en je weet hoe sterk de trainer het gezicht van onze club bepaalt, dan geldt: bij twijfel niet inhalen.’ Sindsdien heeft NAC welgeteld 22 trainers versleten, zocht ik uit. Hoezo langetermijnbeleid? Ja, de laatste heeft een driejarig contract gekregen. Maar dat noem ik geen beleid, dat is gewoon geld wegflikkeren in een bodemloze put.
Maar die laatste trainer is dus steengoed.
Ik heb het over @CarlHoefkens, in een nog niet zo ver verleden 22 keer international voor de Rode Duivels geweest en nu trainer van NAC. Wat een visie heeft die man op voetbal en het functioneren van spelers en staf. Wat een succes weet hij te boeken met een toch echt middelmatige ploeg. Veel beter in elk geval dan mijn cluppie Willem II.
Ga als HRM’er net als ik eens luisteren naar de coaches die Alex Pastoor interviewt voor zijn podcast Met Open Vizier en je hoort het allemaal zelf. Heel leerzaam voor het motiveren van mensen als die op de toppen van hun kunnen moeten presteren.
Bij dezen stuur ik Carl Hoefkens een exemplaar van mijn boek. Vergezeld van oprechte excuses natuurlijk!
Lees ze, Rolf Baarda